สวัสดีเพื่อนๆ ชาวPantip ทุกคนนะครับ วันนี้ผมมีเรื่องราวความรักเล็กๆ ของผมมาแบ่งปันครับ
หลายคนมักจะบอกผมเสมอว่า สังคมปัจจุบันนี้เราเรียกว่าเป็นยุคโลกาภิวัตน์
ซึ่งพูดง่ายๆ คือ ยุคที่โลกถูกย่นย่อเข้ามา จนเราสามารถ'รู้สึก'ได้ว่าเราอยู่ใกล้กัน ทั้งที่จริงแล้วเราอยู่ไกลกันมาก
เราสามารถติดต่อกันได้ทั้งทาง Skype, Facetime, และแอพคุยเห็นหน้าอื่นๆ หรือโทรคุยกันได้ฟรีๆ ตลอด 24 ชั่วโมง
แม้ว่าเราจะมีช่องทางการสื่อสารจนเห็นหน้ากันได้ทุกวันขนาดนั้น ผมก็ยังไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองว่าทำไมผมยังรู้สึกว่าเราห่างกัน
เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมโดยตรงทั้ง 2ครั้ง และมันทำให้ผมเริ่มอยากจะปิดตัวเองแล้วครับ
ก่อนอื่น ผมคงต้องบอกก่อนว่า ความรักของผมเป็นความรักแบบชาย-ชาย นะครับ
เพราะฉนั้น ถ้าใครไม่ชอบเรื่องแนวนี้ สามารถปิดกระทู้ได้ตั้งแต่ตอนนี้เลยครับ
เรื่องของผมมันเริ่มต้นที่ว่า ผมเคยเข้าร่วมกิจกรรมลักษณะที่ได้อยู่ร่วมกับเพื่อนๆ ต่างประเทศหลายครั้งครับ
แต่ละครั้งมักจะกินเวลานานหลายวัน และใช่ชีวิตในแต่ละวันร่วมกันตลอดเวลา
ผมเชื่อว่าเพื่อนๆ หลายคนที่เคยเข้าร่วมกิจกรรมแบบผม มักจะมีประสบการณ์เดียวกันนี้ คือ เราจะมีคนที่เรา'สนิทเป็นพิเศษ'
ผมก็เช่นกันครับ ผมก็มีเพื่อนต่างชาติที่ผมสนิทเป็นพิเศษ พอใช้เวลาร่วมกันหลายวัน ความสนิทก็เริ่มเปลี่ยนเป็น'ความรัก'ครับ
ครั้งแรก เป็นเพื่อนผมไปสนิทกับเค้าด้วยความบังเอิญเนื่องจากSkill ทางภาษาอังกฤษของผมมันอ่อนด้อยไปนิด
ผมเลือกใช้คำที่ผิดในสถานการณ์หนึ่ง แต่ดันเป็นคำที่น่ารัก สมมติว่าเป็นคำว่า 'Lucky' นะครับ พอผมพูดไปเค้าก็งง
พอเค้างง ผมก็ไม่รู้จะอธิบายเค้ายังไง ผมเลยแถๆ ไปว่า 'อ๋อ เราจะเรียกคุณว่า Lucky เฉยๆ ไม่มีไรหรอก'
และด้วยคำนั้น เราเลยสนิทกันครับ เค้าก็เรียกผมด้วชื่ออื่น สมมติว่าเป็น 'Funny' แล้วกันนะครับ
จนวันสุดท้ายที่จะต้องแยกกัน ผมกับเค้าก็มานั่งคุยกันยาวมากกกกกกโดยเฉพาะความเสียดายเวลาที่ผ่านมา
เพราะผมกับเค้ามาสนิทกันช่วงท้ายๆ ของงานแล้ว ทำให้มีเวลาด้วยกันน้อยมาก ผมร้องไห้ค่อนข้างหนัก
เค้าเลยเอาโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเปลี่ยนชื่อของHotspot ของเค้าว่า 'Funny don't cry' แล้วบอกผมว่า
ทุกคนจะได้เห็นว่า เค้านึกถึงผมเสมอว่าตอนเราจากกัน ผมเสียใจแค่ไหนที่จะต้องบอกลากัน
แล้วเค้าก็ถอด wrist band ของเราให้ผม แล้วบอกว่า 'I'll hold your hand forever'
หลังจากนั้นเราก็จากกัน ทุกวันที่ผ่านไปเราคุยกันทางไลน์ และโทรกาหัน Skype กันตลอด แต่แล้วก็มีปัญหากันครับ
ด้วยความต่างภาษาและวัฒนธรรม ผมไม่รู้ว่าวัฒนธรรมของเค้าเคร่งเรื่องเกย์มาก แต่แล้ววันนึงผมก็ดันบอกรักเค้าไป
สิ่งที่เกิดขึ้น คือ เราทะเลาะกันหนักมาก และไม่คุยกันอีกเลยจนกระทั้งปัจจุบันนี้ครับ
ครั้งต่อมา เป็นความรักที่คลุมเครือ เพราะเรามีเวลาอยู่ด้วยกันสั้นกว่าครั้งแรก แต่ผมค่อนข้างมั่นใจว่าผมชอบเค้ามาก
เราเจอกันในค่ายๆ หนึ่งครับ ทุกวันเราจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ด้วยกัน ทำกิจกรรมกลุ่มเดียวกัน และทานอาหารโต๊ะเดียวกัน ถ่ายรูปคู่กันทุกที่ๆ ไป
ก่อนจะต้องกลับ เราได้ใช้เวลาด้วยกัน 2คนในร้านเงียบๆ ร้านหนึ่ง หลังจากที่ได้ไปเที่ยวในเมืองเป็นวันสุดท้ายของกิจกรรม
ซึ่งเราไม่เคยพูดถึงสิ่งที่แต่ละคนคิดต่อกันว่าเป็นแบบไหน ตัวผมเอง ผมมั่นใจว่าผมชอบเค้ามาก เพราะเค้าเป็นคนดี ใจเย็น และเอาใจใส่คนรอบข้าง
หลังจากที่เราจะต้องจากกัน เราสัญญากันว่า 'We will keep in touch as long as we can' (มันอาจจะผิดแกรมม่ามั้ง ผมไม่เก่ง55)
แต่พอผมกลับมาที่ไทย เค้าก็อยู่ที่ประเทศของเค้า ผมยิ่งรู้สึกอึดอัด และคลุมเครือมากยิ่งขึ้น เพราะผมไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วเค้าคิดยังไงกันแน่
และประสบการณ์จากครั้งแรก ทำให้ผมไม่กล้าที่จะบอกเค้าว่าจริงๆ แล้วผมรู้สึกยังไง เพราะกลัวว่าจะเสียเค้าไปอีก
แม้ว่าจะสัญญากันแล้ว แต่ผมมักจะเป็นคนเริ่มบทสนทนากับเค้าก่อนเสมอ และเค้ามักจะทำเพียงแค่ตอบคำถามผม โดยไม่ถามผมกลับ
มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกอึดอัด จนบางครั้งผมคิดว่าผมรบกวนเวลาส่วนตัวเค้าหรือเปล่า ทำให้เค้ารำคาญหรือเปล่า
ผมพยายามถามหยั่งเชิงเค้าหลายครั้ง เช่น ชอบคนแบบไหน เคยมีแฟนมั๊ย เค้าก็มักจะตอบแบบเฉไฉเสมอครับ
ผมไม่รู้ว่าเค้าไม่ชอบผู้ชายจริงๆ หรือเพราะวัฒนธรรมของประเทศเค้าปิดกั้นเรื่องรักเพศเดียวกันแบบสุดโต่ง ทำให้เค้าไม่อยากเปิดเผย
จนถึงทุกวันนี้ ผมก็ยังได้แต่ปล่อยให้มันคลุมเครือเหมือนเดิม และเลือกที่จะเริ่มคุยกับเค้าก่อน เพราะอย่างน้อยก็จะยังได้คุยกันต่อไป
ผมเลยอยากมาถามเพื่อนๆ ชาวPantip ว่า เพื่อนๆ เชื่อในเรื่องรักข้ามประเทศมั๊ยครับ? มันจะเป็นจริงได้มากน้อยแค่ไหน?
เพื่อนๆ เคยมีประสบการณ์ความรักข้ามประเทศมาก่อนหรือเปล่า? แล้วสุดท้ายมันลงเอยอย่างไรครับ?
ตอนนี้ผมค่อนข้างสับสน ไม่รู้ว่าควรจะคุยกับเค้าต่อไปแบบไหน เพราะเป็นแบบนี้ต่อไปผมเองก็ทรมานมาก
มันทำให้ผมเริ่มจะปิดใจ ไม่อยากเข้าร่วมกิจกรรมลักษณะ International camp อีกแล้ว เพราะทุกครั้งผมจะเสียใจมากเวลาต้องจากกัน
เสียใจจนบางครั้งไม่มีสมาธิจะทำอะไรเลยนานเป็นสัปดาห์เลยครับ ใครมีคำแนะนำหรือประสบการณ์ดีๆ มาแชร์กันได้นะครับ
ปล. ผมไม่ค่อยเซียนพันทิพ ถ้าแท๊กผิดห้องต้องขออภัยด้วยนะครับ
ขอบคุณที่อ่านจนถึงตอนนี้ และขอมอบพลังของความรักที่ผมมี ไปสนับสนุนความรักของทุกคนที่กำลังก่อตัวอยู่ด้วยครับ <3
คุณเชื่อเรื่องความรักข้ามประเทศ ต่างภาษา และวัฒนธรรมไหมครับ?
หลายคนมักจะบอกผมเสมอว่า สังคมปัจจุบันนี้เราเรียกว่าเป็นยุคโลกาภิวัตน์
ซึ่งพูดง่ายๆ คือ ยุคที่โลกถูกย่นย่อเข้ามา จนเราสามารถ'รู้สึก'ได้ว่าเราอยู่ใกล้กัน ทั้งที่จริงแล้วเราอยู่ไกลกันมาก
เราสามารถติดต่อกันได้ทั้งทาง Skype, Facetime, และแอพคุยเห็นหน้าอื่นๆ หรือโทรคุยกันได้ฟรีๆ ตลอด 24 ชั่วโมง
แม้ว่าเราจะมีช่องทางการสื่อสารจนเห็นหน้ากันได้ทุกวันขนาดนั้น ผมก็ยังไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองว่าทำไมผมยังรู้สึกว่าเราห่างกัน
เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมโดยตรงทั้ง 2ครั้ง และมันทำให้ผมเริ่มอยากจะปิดตัวเองแล้วครับ
ก่อนอื่น ผมคงต้องบอกก่อนว่า ความรักของผมเป็นความรักแบบชาย-ชาย นะครับ
เพราะฉนั้น ถ้าใครไม่ชอบเรื่องแนวนี้ สามารถปิดกระทู้ได้ตั้งแต่ตอนนี้เลยครับ
เรื่องของผมมันเริ่มต้นที่ว่า ผมเคยเข้าร่วมกิจกรรมลักษณะที่ได้อยู่ร่วมกับเพื่อนๆ ต่างประเทศหลายครั้งครับ
แต่ละครั้งมักจะกินเวลานานหลายวัน และใช่ชีวิตในแต่ละวันร่วมกันตลอดเวลา
ผมเชื่อว่าเพื่อนๆ หลายคนที่เคยเข้าร่วมกิจกรรมแบบผม มักจะมีประสบการณ์เดียวกันนี้ คือ เราจะมีคนที่เรา'สนิทเป็นพิเศษ'
ผมก็เช่นกันครับ ผมก็มีเพื่อนต่างชาติที่ผมสนิทเป็นพิเศษ พอใช้เวลาร่วมกันหลายวัน ความสนิทก็เริ่มเปลี่ยนเป็น'ความรัก'ครับ
ครั้งแรก เป็นเพื่อนผมไปสนิทกับเค้าด้วยความบังเอิญเนื่องจากSkill ทางภาษาอังกฤษของผมมันอ่อนด้อยไปนิด
ผมเลือกใช้คำที่ผิดในสถานการณ์หนึ่ง แต่ดันเป็นคำที่น่ารัก สมมติว่าเป็นคำว่า 'Lucky' นะครับ พอผมพูดไปเค้าก็งง
พอเค้างง ผมก็ไม่รู้จะอธิบายเค้ายังไง ผมเลยแถๆ ไปว่า 'อ๋อ เราจะเรียกคุณว่า Lucky เฉยๆ ไม่มีไรหรอก'
และด้วยคำนั้น เราเลยสนิทกันครับ เค้าก็เรียกผมด้วชื่ออื่น สมมติว่าเป็น 'Funny' แล้วกันนะครับ
จนวันสุดท้ายที่จะต้องแยกกัน ผมกับเค้าก็มานั่งคุยกันยาวมากกกกกกโดยเฉพาะความเสียดายเวลาที่ผ่านมา
เพราะผมกับเค้ามาสนิทกันช่วงท้ายๆ ของงานแล้ว ทำให้มีเวลาด้วยกันน้อยมาก ผมร้องไห้ค่อนข้างหนัก
เค้าเลยเอาโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเปลี่ยนชื่อของHotspot ของเค้าว่า 'Funny don't cry' แล้วบอกผมว่า
ทุกคนจะได้เห็นว่า เค้านึกถึงผมเสมอว่าตอนเราจากกัน ผมเสียใจแค่ไหนที่จะต้องบอกลากัน
แล้วเค้าก็ถอด wrist band ของเราให้ผม แล้วบอกว่า 'I'll hold your hand forever'
หลังจากนั้นเราก็จากกัน ทุกวันที่ผ่านไปเราคุยกันทางไลน์ และโทรกาหัน Skype กันตลอด แต่แล้วก็มีปัญหากันครับ
ด้วยความต่างภาษาและวัฒนธรรม ผมไม่รู้ว่าวัฒนธรรมของเค้าเคร่งเรื่องเกย์มาก แต่แล้ววันนึงผมก็ดันบอกรักเค้าไป
สิ่งที่เกิดขึ้น คือ เราทะเลาะกันหนักมาก และไม่คุยกันอีกเลยจนกระทั้งปัจจุบันนี้ครับ
ครั้งต่อมา เป็นความรักที่คลุมเครือ เพราะเรามีเวลาอยู่ด้วยกันสั้นกว่าครั้งแรก แต่ผมค่อนข้างมั่นใจว่าผมชอบเค้ามาก
เราเจอกันในค่ายๆ หนึ่งครับ ทุกวันเราจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ด้วยกัน ทำกิจกรรมกลุ่มเดียวกัน และทานอาหารโต๊ะเดียวกัน ถ่ายรูปคู่กันทุกที่ๆ ไป
ก่อนจะต้องกลับ เราได้ใช้เวลาด้วยกัน 2คนในร้านเงียบๆ ร้านหนึ่ง หลังจากที่ได้ไปเที่ยวในเมืองเป็นวันสุดท้ายของกิจกรรม
ซึ่งเราไม่เคยพูดถึงสิ่งที่แต่ละคนคิดต่อกันว่าเป็นแบบไหน ตัวผมเอง ผมมั่นใจว่าผมชอบเค้ามาก เพราะเค้าเป็นคนดี ใจเย็น และเอาใจใส่คนรอบข้าง
หลังจากที่เราจะต้องจากกัน เราสัญญากันว่า 'We will keep in touch as long as we can' (มันอาจจะผิดแกรมม่ามั้ง ผมไม่เก่ง55)
แต่พอผมกลับมาที่ไทย เค้าก็อยู่ที่ประเทศของเค้า ผมยิ่งรู้สึกอึดอัด และคลุมเครือมากยิ่งขึ้น เพราะผมไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วเค้าคิดยังไงกันแน่
และประสบการณ์จากครั้งแรก ทำให้ผมไม่กล้าที่จะบอกเค้าว่าจริงๆ แล้วผมรู้สึกยังไง เพราะกลัวว่าจะเสียเค้าไปอีก
แม้ว่าจะสัญญากันแล้ว แต่ผมมักจะเป็นคนเริ่มบทสนทนากับเค้าก่อนเสมอ และเค้ามักจะทำเพียงแค่ตอบคำถามผม โดยไม่ถามผมกลับ
มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกอึดอัด จนบางครั้งผมคิดว่าผมรบกวนเวลาส่วนตัวเค้าหรือเปล่า ทำให้เค้ารำคาญหรือเปล่า
ผมพยายามถามหยั่งเชิงเค้าหลายครั้ง เช่น ชอบคนแบบไหน เคยมีแฟนมั๊ย เค้าก็มักจะตอบแบบเฉไฉเสมอครับ
ผมไม่รู้ว่าเค้าไม่ชอบผู้ชายจริงๆ หรือเพราะวัฒนธรรมของประเทศเค้าปิดกั้นเรื่องรักเพศเดียวกันแบบสุดโต่ง ทำให้เค้าไม่อยากเปิดเผย
จนถึงทุกวันนี้ ผมก็ยังได้แต่ปล่อยให้มันคลุมเครือเหมือนเดิม และเลือกที่จะเริ่มคุยกับเค้าก่อน เพราะอย่างน้อยก็จะยังได้คุยกันต่อไป
ผมเลยอยากมาถามเพื่อนๆ ชาวPantip ว่า เพื่อนๆ เชื่อในเรื่องรักข้ามประเทศมั๊ยครับ? มันจะเป็นจริงได้มากน้อยแค่ไหน?
เพื่อนๆ เคยมีประสบการณ์ความรักข้ามประเทศมาก่อนหรือเปล่า? แล้วสุดท้ายมันลงเอยอย่างไรครับ?
ตอนนี้ผมค่อนข้างสับสน ไม่รู้ว่าควรจะคุยกับเค้าต่อไปแบบไหน เพราะเป็นแบบนี้ต่อไปผมเองก็ทรมานมาก
มันทำให้ผมเริ่มจะปิดใจ ไม่อยากเข้าร่วมกิจกรรมลักษณะ International camp อีกแล้ว เพราะทุกครั้งผมจะเสียใจมากเวลาต้องจากกัน
เสียใจจนบางครั้งไม่มีสมาธิจะทำอะไรเลยนานเป็นสัปดาห์เลยครับ ใครมีคำแนะนำหรือประสบการณ์ดีๆ มาแชร์กันได้นะครับ
ปล. ผมไม่ค่อยเซียนพันทิพ ถ้าแท๊กผิดห้องต้องขออภัยด้วยนะครับ
ขอบคุณที่อ่านจนถึงตอนนี้ และขอมอบพลังของความรักที่ผมมี ไปสนับสนุนความรักของทุกคนที่กำลังก่อตัวอยู่ด้วยครับ <3